Geceyarısı Leydisi-Cassandra Clare*Kitap Yorumu

Selam! :) Şu an o kadar heyecanlıyım ki neresinden başlasam yazmaya bilemiyorum. Aylardır çevrilmesini beklediğim kitabı bikaç saat önce bitirdim ve kendimi tavanı izlerken buldum! Sonra hislerim hala tazeyken bunları yazıya dökeyimde içim rahatlasın dedim veeeeee işte burdayım! :) Böyle ünlemlerle dolu yazmamın sebebi cidden çok heyecanlı olmam, o yüzden kusurabakmayın. :)

Öncelikle şunu belirtmeliyim ki ben Cassandra Clare hayranıyım ve ne yazsa okurum, yorumu okurken bunu göz önünde bulundurun, tabi objektif olmaya çalışacağım ama nolur nolmaz uyarmadın demeyin sonra. :)

Arka kapak yazısı; Felaketlerin Gölge Avcıları'nı yok olmanın eşiğine getirmesinin üzerinden beş yıl geçti. Emma Carstairs artık ailesinin yasını tutan bir çocuk değil, onları öldürenleri bulmaya ve intikam almaya kararlı genç bir kadın. Parabatai'si Julian Blackthorn'la el ele veren Emma, tüm Los Angeles'ı saran şeytani bir planı araştırırken aklına ve kalbine güvenmesi gerektiğini öğrenecek. Tabii kalbi onu tekinsiz yollara doğru sürüklemedikçe...

Julian'ın beş yıl önce peri halkı tarafından kaçırılan kardeşi Mark'ın, Gölge Avcıları'nın yardımına ihtiyaç duyan periler tarafından geri getirilmesi işleri iyice karıştıracak. Ama peri diyarında zaman öyle farklı işliyor ki, Mark, ailesini tanımakta zorlanacak. Acaba periler, Mark'ı gerçekten ailesine bırakacak mı?

Emma Carstairs ve Julian Blackthorn (ve kardeşleri), Ölümcül Oyuncaklar serisinin bi kitabında yan karakterlerdi ve önemli bi savaşta önemli rol oynamışlardı. Ama bu karakterler bende öyle bi yer edinmişti ki sonrasında başlarına neler geldiğini hep merak etmiştim. O yüzden bu serinin ana karakterleri olduklarını öğrendiğimde çok mutlu olmuştum.

Cassie'nin karakterleri öyle bi yazışı var ki hepsini, kötü olanları bile, çok seviyorum. :)

Kitapta Emma'nın anne-babasının katillerini aramasını, Julian'ın kardeşlerine ebeveynlik yapıp bütün sorumluluğu üstünde taşırken nasıl sırlarla dolup taştığını, en sevdiği insanlara bile istemeye istemeye nasıl yalan söylemek zorunda kaldığını okuyoruz. Tabi Emma katili ararken bi de başlarına gelen ve bilmeden içine girdikleri kaosu! Kitabı okurken en üzüldüğüm kişi Julian'dı, hala o. Böyle biri çevremde olsa onun adına üzülür kahrolurdum sanırım. Onun bölümlerini okurken içim sızladı resmen. 12 yaşında ebeveyn rolünü üstlenen, hayattan tek kaçışı "sorumluluğunu üstlenmek zorunda" olmadığı Emma olan Julian. Sırların yükü omuzlarını eğmiş Julian. Ailesini bir arada tutmak için ailesine bile yalan söylemek zorunda kalan Julian. Hayattaki tek aşkını en sevdikleriyle bile asla paylaşmaması gereken Julian. İçi korku ve sevgiyle dolu olan Julian. Yazdıkça kahroluyorum. Sizi temin ederim ki sadece Julian için bile okunabilecek bi kitaptı. 

Kitap beklentimi karşıladı mı? Fazlasıyla! :) Açıkçası kitaba beklentiyle değil özlemle başladım çünkü zaten yazarın vizyonunu ve kapasitesini biliyodum, hayal kırıklığı yaşayacağımı düşünmedim hiç. Ama başta söylediğim şeyi yapıp objektif olucam. :) Beni şaşırtan bikaç şey oldu tabi ama onlar o kadar önemli değil, 800 sayfalık bi kitapta her yazarın bikaç kusuru mutlaka olurdu. Bunlardan biri mesela Emma ve Julian Parabatailer ve bu yüzden birbirlerinin başına bi şey geldiğinde bunu hissedebiliyolar. Emma'nın bi boğulma sahnesi vardı ve Julian bunu hissetti -çok detay vermiyorum- onu kurtarmaya gitti ama tabi nerede olduğundan haberi yoktu Julian'ın. Emma'yı bulduğunda bunun nasıl olabildiğini anlamamıştım mesela ben ve Emma da bunu sorgulamadı. İnsan bi "beni nasıl buldun?" diye sorar yahu!  (gerçi öyle bi şey yaşadılar ki ben olsam ben de sorgulamazdım! hahaha :D) Her neyse bunun gibi küçük detaylar vardı atlanan, bunun haricinde de benim genel olarak hikayeler birbirine bi şekilde bağlandığı için tarih sorunum oluştu. Yani Ölümcül Oyuncaklar'da yaşanan olaylardan sonra Cehennem Makineleriyle geçmişe gittiğimiz ve yine bugüne döndüğümüz için kronolojimde bi bozulma oldu. Şu olay şu tarihte olmamış mıydı, ya da şu olay şundan sonra değil miydi ya? diye diye bozdum kafayı! :) 
 

Bunların haricinde temponun bi an bile düşmediği, onlar için heyecanlanıp korkmadığınız bi an bile yoktu kitapta. Her sayfasında ayrı bi olay! Olayları unutmayayım diye bi paket post it bitirdim resmen. Çok akıcıydı ama ben sindire sindire okumak için her gün 100 sayfa okuyup 1 haftada bitirdim, iyiki öyle yapmışım çünkü olaylar bi süre sonra birbirine geçip karmaşık bi hal aldı. Okursanız eğer yavaş yavaş okumanızda fayda var çünkü küçük detaylar bile bi ipucu haline gelebiliyo. Bunun yanı sıra her karakterin aslında bi hikayesi var ve hayal etmeden duramıyosunuz, o yüzden temponun içindeyken bi bakmışsınız duvara bakıyosunuz! :)

Kitabın en sevdiğim taraflarından biri de eski karakterlerin yer yer boy göstermesi, onlardan bahsedilmesiydi. En sevdiklerim diye sıralama yaparsam hala en sevdiğim kişi Magnus Bane, 2.olarak James Carstairs! :))))))))) 3.sü de bu kitapla favorim olan Julian tabiki :) Kızlardan favorimse başından beri İsabelle'di, bu kitapta da Livy'yi sevdim :)

Peki kimler bu kitabı okuyabilir? Ölümcül Oyuncaklar ve Cehennem Makineleri okumamış biri bu kitabı okusa bocalar mı? Şöyle açıklayayım, eğer diğer serileri okumak istemiyosanız -ki bence hata ediyosunuz- kitabı rahatlıkla, bocalamadan, önceden nolmuştuki? diye düşünmeden okuyabilirsiniz. Çünkü yazar zaten diğer serileri okumamış insanlar için açıklamalar yapmış. Bu açıklamalar sıkıcı değil, aksine benim gibi diğer serileri çok önce okuyup o küçük detayları unutmuş kişiler için de yararlıydı bence. 
İnstagramda diğer serileri okumamış kişiler de okuyabilir diye yazdığımda "ama önceki serilerden spoilerlar varmış, nasıl okunsun?" gibi bi tepki almıştım. Evet önceki serilerden spoilerlar ve karakterler var kitapta o yüzden bu kitabı okumadan önce, önceki serileri okuyup okumayacağınıza kesin olarak karar vermeniz gerek. Eğer öncekileri okuyacaksanız ilk olarak Ölümcül Oyuncaklardan başlayıp sonrasında Cehennem Makineleri'ne geçin, en sonunda da Geceyarısı Leydisi'ni okursunuz, böylece spoiler yememiş olursunuz :) Yazdığım yorumda spoiler olduğunu düşündüğünüz şeyler olabilir ama hiçbiri spoiler değil, biçoğu zaten arka kapak yazılarında yazan şeylerdi, diğerleriyse ana konuya adapte olmanızı bozacak kadar önemli değildi.

Unuttuğum bi şey var, kitabın sonunda Ölümcül Oyuncaklar'dan yeni bi hikaye var!!!! :) Bunu gördüğümde gözlerimden kalpler çıktı yemin ediyorum! Ve o kadar güzeldikii.. O karakterlere olan özlemim biraz olsun azaldı diyebilirim :)

Son olarak çok sık aldığım bi soru var ve hep aynı şekilde cevaplıyorum bu soruyu. Cassandra'yı neden bu kadar çok seviyosun? :) Çünkü Cassandra beni okumaya alıştıran, bambaşka dünyalar olduğunu, hayal dünyanızın daha da geniş olabileceğini öğreten bi yazar. Ufkum kısacıkken artık upuzun önümde! Bu kadarla da sınırlı değil onu sevmemin nedeni. Kitaplarında sürekli yaptığı alıntılar, okuyucuyu başka kitaplara yönlendirmesi, araştırma ve öğrenmeye olan ilgisinin asla bitmemesi sevdirdi bana kendini. Mesela bu kitabın Annabel Lee (Edgar Poe'nun şiiri) temelli olduğunu biliyo musunuz? Kitaptaki tüm bölümlerinin ismi Annabel Lee'den! :) Cehennem Makineleri'nde Shakespeare'den o kadar çok ve güzel alıntı varki insana Shakespeare aşkını aşılıyo. Öyle çok şeyden esinlenip kitaplarına katıyoki okurken sadece O'nun kitabını okumuş olmuyosunuz, biçok şey de öğreniyosunuz. İşte bu yüzden favori yazarım :)

Umarım yararlı olmuştur yazım, şimdilik hoşça kalın! :)